(από τα αγαπημένα μου του Αρκάς)

Άρθρο του καθηγητή Ξενοφώντα Κοντιάδη

Η ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 2/12/2008

Η διεθνής οικονομική κρίση επηρεάζει άμεσα τον κόσμο της εργασίας. Όλες οι έρευνες και οι προγνώσεις καταλήγουν σήμερα στο συμπέρασμα ότι η περίοδος βαθιάς ύφεσης, στην οποία εισήλθε η παγκόσμια οικονομία, θα επιφέρει, κατά τους επόμενους μήνες, κύματα απολύσεων. Οι εργαζόμενοι αποτελούν τα πρώτα, κατά κανόνα «εύκολα», θύματα της απο-ανάπτυξης. Ωστόσο, το έδαφος για τη θυματοποίηση των εργαζομένων προετοιμάστηκε σταδιακά ήδη από την προηγούμενη δεκαετία, μέσα από την απορρύθμιση του κοινωνικού κράτους και την υπονόμευση των προστατευτικών ρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας. Βασικό δικαιολογητικό λόγο για την υποχώρηση των εγγυήσεων της εργασίας υπέρ του οικονομικού ανταγωνισμού αποτέλεσαν τα προηγούμενα χρόνια τα νεοφιλελεύθερα δόγματα περί παγκοσμιοποίησης και διόγκωσης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, στο πλαίσιο των διεθνοποιημένων αγορών. Στις τωρινές συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης το επιχείρημα που προβάλλεται πλέον είναι η αναγκαστική μείωση προσωπικού, ως προϋπόθεση για την επιβίωση ακόμη και επιχειρηματικών κολοσσών. Όμως και στις δύο περιπτώσεις το σκεπτικό εμφανίζεται παρόμοιο: Η μείωση του εργασιακού κόστους, η ευελιξία στην απασχόληση, η συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων προσεγγίζονται ως «αυτονόητες» κινήσεις στην επιχειρηματική σκακιέρα προς όφελος των επιχειρήσεων και εις βάρος της επιβίωσης των εργαζομένων.
Θα ήταν ασφαλώς αντίθετο στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος να περιμένει κανείς ότι οι επιχειρήσεις θα αναλάβουν αυτοβούλως το κοινωνικό κόστος της οικονομικής κρίσης. Η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως το κράτος, του οποίου ο ρόλος στα πεδία της απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας επιχειρήθηκε συστηματικά να υποβαθμιστεί. Η κρατική παρέμβαση είναι όμως αδιανόητο να περιορίζεται στη διασφάλιση των μηχανισμών συμβιβασμού και διαπραγμάτευσης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και των επιμέρους ομάδων ειδικών συμφερόντων. Κάθε δημοκρατικό και κοινωνικό κράτος διατηρεί την υποχρέωση να παρεμβαίνει για τη συνολική εξισορρόπηση της προσφοράς και της ζήτησης εργασίας και για τη ρύθμιση των συνθηκών άσκησης του δικαιώματος στην εργασία, να μεσολαβεί για την πλήρωση κενών θέσεων εργασίας ή την επίλυση μισθολογικών διαφορών, να ενισχύει την επενδυτική δραστηριότητα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, να μεριμνά για την ασφάλεια στους χώρους εργασίας, καθώς και για την επαγγελματική επιμόρφωση και επαναπροώθηση στην εργασία του εργατικού δυναμικού.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν φαίνεται, όπως προκύπτει από πρόσφατες έρευνες κοινής γνώμης, να εμπιστεύονται την ελληνική πολιτεία ως προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της απέναντι στον κόσμο της εργασίας. Όσο επινοητική και αυστηρή εμφανίζεται η πολιτεία στη λειτουργία της ως κράτος επιτήρησης και καταστολής, άλλο τόσο ασυνεπής και άπραγη αποδεικνύεται σε σχέση με την προστασία της εργασίας. Όμως ο κοινωνικός αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση που συνεπάγονται η ανεργία, η υποαπασχόληση, η φτώχεια και, τελικά, η κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής, δεν αποτελούν παρά τον προθάλαμο της παραβατικότητας. Αν το κράτος έχει επιλέξει να λειτουργεί αποτελεσματικότερα ως κράτος καταστολής παρά ως κοινωνικό κράτος δικαίου, τότε δεν απέχουμε πολύ είτε από μια κοινωνική έκρηξη είτε από έναν οργουελικού τύπου ολοκληρωτισμό με κατ επίφαση δημοκρατικούς θεσμούς.

(η μορφοποίηση με έντονα δική μου...)

Στις 14/3/2007 είχα γράψει στο rembetiko forum:

"Μετά το όργιο καταστολής που είδαμε την περασμένη Πέμπτη και με τον Πολύδωρα να ρίχνει λάδι στη φωτιά και να καλλιεργεί την έξαρση του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας των αστυνομικών δυνάμεων, να ευχόμαστε να μη χαθεί καμια ζωή, όπως έγινε παλαιότερα...
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΒΡΩΜΟΜΠΑΤΣΟΙ!"

Τώρα δεν έχω κουράγιο να πω ή να γράψω τίποτα...

Κάποιες σκέψεις για τις ΤΠΕ...

Η κοινωνική διάσταση των ΤΠΕ (Τεχνολογιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών)
Συνέπεια της ραγδαίας εισόδου των ΤΠΕ στις συνθήκες παραγωγής αλλάζουν τα πρότυπα της παραγωγικής διαδικασίας και διαμορφώνουν έναν νέο εργασιακό χώρο. Δημιουργούνται νέες επιχειρηματικές δυνατότητες, αλλάζουν όχι μόνο τα απαιτούμενα επαγγελματικά προσόντα σε μεγάλο αριθμό επαγγελμάτων αλλά, κυρίως, αλλάζουν οι όροι και οι συνθήκες εργασίας.
Κατά τη γνώμη μου έχει ιδιαίτερη σημασία να εστιάσουμε τον προβληματισμό μας στην κατεύθυνση της Κοινωνικής διάστασης του φαινομένου.
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της αγοράς εργασίας στην Κοινωνία της Πληροφορίας είναι το χάσμα δεξιοτήτων που παρατηρείται μετά από την ταχεία εξέλιξη των νέων τεχνολογιών. Το χάσμα δεξιοτήτων είναι απόρροια του ψηφιακού αναλφαβητισμού που χαρακτηρίζει τη ελληνική πραγματικότητα. Αυτό βέβαια είναι απλούστατο να εξηγηθεί, εάν συσχετίσει κανείς το κόστος της αγοράς του σχετικού εξοπλισμού και της σύνδεσης στο internet, σε σχέση με το μηνιαίο εισόδημα της ελληνικής οικογένειας. Έχουμε τις ακριβότερες τιμές και τους χαμηλότερους μισθούς σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη... Η πλειοψηφία των ελληνικών οικογενειών αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και υπερχρεώνεται ολοένα και περισσότερο, έτσι ώστε το κόστος αγοράς ενός σύγχρονου ηλεκτρονικού υπολογιστή και της σύνδεσής του στο Internet να θεωρείται περιττή πολυτέλεια... (κάτω από τα όρια της φτώχειας, με ετήσιο εισόδημα έως 4.800 ευρώ, ζει το 21,1% των Ελλήνων, σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Να λάβουμε δε υπόψη ότι υπάρχει επίσης ένα σημαντικό ποσοστό μη καταγεγραμμένης φτώχειας...)
Επίσης πρέπει να απασχολήσουν την κουβέντα μας τα ζητήματα της κοινωνικής ασφάλισης και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, στο ομιχλώδες λαβυρινθικό τοπίο του νέου αυτού εργασιακού "χώρου". Κατά τη γνώμη μου απαιτείται η αναθεώρηση της κοινωνικής προστασίας σε νέα ευρεία διάσταση ώστε η επαγγελματική υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων σε νέους τομείς εργασίας, όπως ο χώρος των ΤΠΕ, να συμπεριληφθεί στα πλαίσια της. Πρέπει η κοινωνική προστασία να αντιστοιχεί σε ένα σύνολο εργαλείων, οργάνων και πολιτικών οι οποίες, μέσω της κυβερνητικής δράσης και του διαρκούς κοινωνικού διαλόγου, να στοχεύουν σε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον για όλους και υπό οποιαδήποτε μορφή εργαζόμενους, τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άντρες. Πρέπει να εξασφαλίζεται σε όλους η πρόσβαση σε επαρκείς κοινωνικές και ιατρικές υπηρεσίες και να αποζημιώνεται επαρκώς ο εργαζόμενος σε περίπτωση μείωσης ή απώλειας εισοδήματος, είτε αν αυτή οφείλεται σε ασθένεια, ανεργία, μητρότητα, αναπηρία, απώλεια του στηρίγματος της οικογένειας είτε γηρατειών. Αυτές είναι βασικές υποχρεώσεις του Κράτους Πρόνοιας και οι εργαζόμενοι πρέπει αγωνιστικά να διεκδικούν!
Εκείνο επίσης που είναι σημαντικό, είναι να δούμε πως ο νέος εργασιακός χώρος, (που δεν είναι δημόσιος όπως νοείται παλαιότερα ο χώρος εργασίας, ούτε και ιδιωτικός βέβαια), αλλάζει τα δεδομένα και τα όρια των τυπικών σχέσεων εργασίας και το συνημμένο πλαίσιο των δικαιωμάτων κοινωνικής ασφάλειας που αυτές εμπεριέχουν και που έχουν παγιώσει μέσα από κοινωνικούς αγώνες και διεκδικήσεις. Εδώ πρέπει κυρίως να εστιάσουμε τον προβληματισμό μας, νομίζω... Ο χώρος της τηλεργασίας είναι ίσως το πιο εύκολα προσβάσιμο πεδίο για την εφαρμογή των νέων κατευθύνσεων και πιέσεων του νεοφιλευθερισμού προς την υποχώρηση και περιορισμό των δικαιωμάτων κοινωνικής ασφάλισης... Οι πολιτικές για την απασχολησιμότητα και τις ευέλικτες μορφές εργασίας βρίσκουν εδώ πρόσφορο έδαφος…
Δεν πρέπει να παραλείψουμε σημαντικότατο ρόλο των ΤΠΕ στον τομέα του πολιτισμού, της διαπολιτισμικής επικοινωνίας και της τέχνης. Είναι μια πολλή σημαντική διάσταση της χρήσης των ΤΠΕ η οποία μάλιστα δίνει νέα διάσταση στην πολιτισμική δημιουργία, ανοίγει τεράστιες δυνατότητες στην διαπολιτισμική επικοινωνία και στην διεύρυνση της πρόσβασης πολύ μεγαλύτερου αριθμού "μετόχων-κοινωνών" στον πολιτισμό και την τέχνη. Οι ψηφιακές οπτικοακουστικές τέχνες θεωρούνται οι ανερχόμενες μορφές τέχνης που θα καταλάβουν το πολιτιστικό γίγνεσθαι. Επίσης σε σχέση με τον τομέα της εργασίας δημιουργούνται πολύ καλές προοπτικές απασχόλησης αφού το πεδίο είναι νεοσύστατο και θα αργήσει να κορεσθεί.
Η ανάπτυξη Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας είναι ένα σύγχρονο πεδίο με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης και μεγάλη ανάγκη για εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό. Μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στη διατήρηση, διαφύλαξη και διάχυση της πολιτιστικής κληρονομιάς εφαρμόζοντας παράλληλα με τις παραδοσιακές, και τις σύγχρονες τεχνολογίες πληροφόρησης και μεθόδους παρουσίασης, (με τη χρήση δικτυακών, υπολογιστικών και πολυμεσικών εφαρμογών).
Στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου λειτουργεί το τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας που έχει στόχο την εκπαίδευση νέων επιστημόνων.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στο ρόλο των ΤΠΕ ως ενός πολύ χρήσιμου εργαλείου στην υπηρεσία της επαγγελματικής κατάρτισης και της διαβίου μάθησης. Οι ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών για δια βίου εκπαίδευση και μάθηση καθώς και οι συχνές απαιτήσεις για απόκτηση νέων δεξιοτήτων και γνώσεων που α-φορούν κοινωνικές ομάδες και κατηγορίες πληθυσμού που δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να παρακολουθήσουν τη συμβατική εκπαίδευση, καθιστά αναγκαία την έρευνα και την ανάπτυξη συστημάτων εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που να βασίζονται στις ΤΠΕ.
Υπάρχει ακόμη μία σημαντική διάσταση των ΤΠΕ στον τομέα καταπολέμησης του αποκλεισμού από την αγορά εργασίας ατόμων που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Συγκεκριμένα στον χώρο των ΤΠΕ είναι εφικτή η προώθηση της ένταξης και ενσωμάτωσης στην αγορά εργασίας ατόμων ειδικών ομάδων όπως των ΑμΕΑ, μειονοτήτων, μητέρων, ηλικιωμένων κ.λ.π. που στο χώρο αυτό μπορούν να αξιοποιηθούν παραγωγικά.
Τέλος, για να συνδέσω ΤΠΕ – δια βίου μάθηση - εργασία, και να δώσω συνοπτικά την κοινωνική διάσταση των ΤΠΕ, παραθέτω από το θαυμάσιο ολόφρεσκο βιβλίο του Ν. Παπαδάκη «ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ»: «….Οι προαναφερόμενες ανάγκες πολλαπλασιάζονται στη σύγχρονη κοινωνία που εδράζεται στην διάχυση της γνώσης και στον πολλαπλασιασμό των ευκαιριών πρόσβασης σ΄ αυτήν, όμως η ίδια γνώση φαίνεται να μετασχηματίζεται στην πράξη σε δείκτη ανισοτήτων….
…Στο νέο εργασιακό τοπίο το γνωστικό κεφάλαιο ανάγεται σε σημαίνοντα δείκτη παραγωγικότητας. Η εργασία δείχνει να νοείται όλο και λιγότερο ως κοινωνικό αγαθό, και μετατρέπεται σε διακύβευμα. Με άλλα λόγια το δικαίωμα στην απασχόληση μετασχηματίζεται σε προοπτική απασχολησιμότητας ενίοτε και ενεργοποίησης…»

Ο καλός φίλος Χρήστος Βουλαδάκης, οργανοποιός από την Κόρινθο απόκτησε δική του ιστοσελίδα
Ο Χρήστος κατασκευάζει κιθάρες και τρίχορδα. Εχω παίξει αρκετά με την πρώτη του λαϊκή κιθάρα που έχει πολύ ωραίο ήχο και είναι και πανέμορφη. Ανάλογο ήταν και ένα ρεμπέτικο τρίχορδό του που πήρα για λίγο στα χέρια μου.

Οι διακοπές τελείωσαν... τα κεφάλια μέσα! (ευτυχώς φόρτισαν καλά οι μπαταρίες!)

Αμοργός... πολυαγαπημένη!

το απέραντο γαλάζιο...

τη μουσική την ψάχνουμε ...

έμφαση στο ρυθμό...

Η flexicurity στην πράξη...

Νέες ευέλικτες μορφές απασχόλησης!

ο κωλόφαρδος!

ο υδραυλικός...

έχεις φυτρώσει από την ξάπλα!

ξύπνα τεμπέλη!

Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά... έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!

Ιδιοπαραγωγή = αντάρτικο

Ηomegrown κολοκυθάκι... Ε, και? σιγά το γεγονός, χέστηκε η φοράδα στ΄ αλώνι, θα πει κανείς… Σιγά μην έλυσες και το παγκόσμιο πρόβλημα επισιτισμού…
Κι όμως… πρόκειται για πράξη ανατρεπτική και επαναστατική!
Γροθιά στο σύστημα και τους μηχανισμούς της καταναλωτικής εξάρτησης και υποτέλειας, κλωτσιά στον κώλο της αλυσιδωτής στυγερής κερδοσκοπίας!
Ανατροπή, στην τάξη και την «ευημερία» της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Τρικλοποδιά στα γρανάζια των μηχανισμών της αγοράς και άρνηση στη κατασκευασμένη χρηματιστηριακή διατίμηση των τροφίμων και στην τεχνητή κρίση, χρυσοφόρα για εκείνους ελέγχουν την παγκόσμια αγορά και κρατούν την ανθρωπότητα στην ομηρία και λαούς ολόκληρους στην πείνα και εξαθλίωση.
Άρνηση, στη «νομιμοποιημένη» καθημερινή τροφική δηλητηρίαση που μας επιβάλλουν με τα φυτοφάρμακα, τα μεταλλαγμένα και τα νοθευμένα τρόφιμα, οι αδίστακτοι έμποροι θανάτου.
Ιδιοπαραγωγή με σεβασμό στη φύση, για σωματική άσκηση, ευεξία και ψυχική υγεία! μοίρασμα του πλεονάσματος σε φίλους και κατανάλωση με μέτρο και ποιότητα…
Ιδιοπαραγωγή = αντάρτικο έξω από το σύστημα της παγκόσμιας κερδοσκοπίας των μονοπωλίων και των πολυεθνικών!

Μανάβη, άδίστακτε καπιταλιστή και κερδοσκόπε, άμα με δεις να μου γράψεις!

Κολοκυθάκι... ανατρεπτικό κι επαναστατικό!

το πρώτο μου φετινό homegrown κολοκυθάκι είναι γεγονός!

Έλληνες και μετανάστευση

Αρχικό μήνυμα από ...............

"Το ανέκδοτο με τον Έλληνα που όταν ήταν μετανάστης στην Αμερική, στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν μαζί με τους Σέρβους, φόβος και τρόμος (κλέφτες, απατεώνες, λωποδύτες) και μετά έγινε ρατσιστής, φασίστας και μισεί τους Αλβανούς και τους σκούρους στην Ομόνοια, το ξέρετε;"

Πέρα από ανέκδοτο, δεν νομίζω ότι η αντίληψη αυτή έχει καμία ιστορική τεκμηρίωση. Απλά σε κάθε κοινωνία δαιμονοποιείται κάποια κατηγορία ανθρώπων. Οι Ελληνες στην Αμερική υπήρξαν θύματα ρατσιστικών διώξεων.
Στο Λόουελ βόρεια της Βοστώνης στα 1895 οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων προτιμούσαν τους Έλληνες εργάτες διότι δεν έπιναν πολύ τα Σαββατοκύριακα, όπως έκαναν οι Ιρλανδοί και οι Γαλλοκαναδοί...και επειδή εργάζονταν με χαμηλότερες αμοιβές... Υπήρχε μεγάλη εχθρότητα απέναντι στους νεοφερμένους Έλληνες από μέρους του πληθυσμού της πόλης και αυτή εκδηλωνόταν με βίαιες επιθέσεις και άρνηση από μέρους των ιδιοκτητών να τους δεχθούν ως ενοικιαστές...
Η χειρότερη εκδήλωση ανθελληνικών συναισθημάτων παρουσιάστηκε στην Νότια Ομάχα της Νεμπράσκα, στις 21/2/1909 οι αγγλοσαξονικής καταγωγής πρώιμοι μετανάστες έκαψαν τα σπίτια των Ελλήνων και τους ανάγκασαν σε φυγή...
....Η Γκρέις Άμποτ καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο με άρθρο της που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό American Journal of Sociology το 1909 προέβη στην αμφισβήτηση των στατιστικών στοιχείων σχετικά με τα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί στο Σικάγο, τα οποία χρησιμοποιούνταν "ως απόδειξη" της εγκληματικότητας των Ελλήνων μεταναστών. Σύμφωνα με τις στατιστικές, το 27% των Ελλήνων στο Σικάγο είχε παραβεί κάποιο νόμο το 1908, έναντι ενός 7% των λευκών Αμερικανών, που είχε διαπράξει νομικές παραβάσεις το ίδιο έτος. Η Άμποτ αντέτεινε μια σειρά εντυπωσιακά επιχειρήματα που αμφισβητούσαν την αλήθεια αυτών των στατιστικών στοιχείων και υπονόμευαν με αποτελεσματικό τρόπο τη χρήση τους σε σχέση με τη συμπεριφορά οποιασδήποτε ομάδας. Απέδειξε ότι το ποσοστό που παρουσίαζαν ήταν χονδροειδώς διογκωμένο, καθώς υπήρχαν τουλάχιστον τριπλάσιοι Έλληνες στην πόλη κατά τη διάρκεια του έτους, αλλά. εξαιτίας του ότι ήταν εποχικοί μετανάστες, η αστυνομία δεν τους θεωρούσε τμήμα του συνολικού πληθυσμού της πόλης.
Η Άμποτ απέδειξε, επίσης, πως το γεγονός ότι οι Έλληνες ήταν νεοφερμένοι στην πόλη σήμαινε ότι πολλοί από αυτούς δούλευαν ως πλανόδιοι έμποροι παράνομα, και έτσι υφίσταντο αστυνομικά πρόστιμα και συλλήψεις, που αύξαναν το αριθμό των παραβάσεών τους.
Το αφύσικα υψηλό ποσοστό των νέων ανδρών και η αντίστοιχη απουσία οικογενειακής ζωής, επίσης, σήμαιναν έλλειψη περιορισμών σε σχέση με ορισμένες ανεπιθύμητες κοινωνικές συνήθειες. που οδηγούσαν σε νομικές παραβάσεις. Τέλος οι νεοφερμένοι αγνοούσαν τους νόμους και τις συνήθειες στις ΗΠΑ, και συχνά παρέβαιναν τους νόμους άθελά τους, κάτι που θα διορθωνόταν μόλις η ελληνική κοινότητα θα εγκαθίστατο καλύτερα στις ΗΠΑ...
Μέρος των διακρίσεων που αντιμετώπισαν οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες είχε τη μορφή περιορισμών των οικονομικών τους δραστηριοτήτων, ιδιαίτερα όσον αφορά το πλανόδιο εμπόριο, το οποίο υπαγόταν στον έλεγχο των τοπικών αρχών...
Η στάση των Αμερικανών απέναντι στους Έλληνες άλλαξε, όταν 60.000 Έλληνες κατατάχθηκαν εθελοντικά στον αμερικανικό στρατό όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο στα 1917. Από την Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα, εκδόσεις Βιβλιόραμα.
Το περίεργο είναι πως ένας λαός που βίωσε τον ρατσισμό, έγινε ρατσιστής και ο ίδιος...

Ένοιωσα την ανάγκη να γράψω τα παραπάνω, (σε ένα post με ανέκδοτα...), γιατί ο παππούς μου ήταν μετανάστης στην Αμερική εκείνη την εποχή, αργότερα στη δεκαετία του 60-70 ο πατέρας μου μετανάστης στη Γερμανία, και για πολλά χρόνια όλη η κοκκινόχρωμη οικογένειά μας, μετανάστες στη γαλάζια χώρα μας...

Καλέ Θεούλη μου... πως τα σκατώνεις έτσι καθημερινά?
Αν δεν βλέπεις, βάλε γυαλιά δεν είναι ντροπή... (και εγώ τα έβαλα που είμαι κατά πολύ μικρότερός σου...), αν βαρέθηκες τη δουλειά σου, πάρε σύνταξη και άσε να την αναλάβει κανένας άλλος, μπας και την κάνει καλύτερα...

Ουφ! με αυτά τα pc/internet σκατούδια... τα κατάφερα και εγκατέστησα ένα μετρητή επισκεψιμότητας...
Λοιπόν ο 1.000.000στός επισκέπτης θα κερδίσει δίλιτρη φιάλη Αγιοργήτικου ιδιοκάμωτου οίνου, να το πιει στην υγειά μας!
Τα ψιλά γράμματα:
Η κατανάλωση του οίνου απαγορεύεται αυστηρά: 1)σε ανηλίκους, 2) πριν την οδήγηση, 3)με παράλληλη κατανάλωση φαρμάκων, 3) χωρίς καλή παρέα, μεζεκλίκια και πενιές.
Η ιδιότητα του δικαιούχου αποδεικνύεται με την επίδειξη του σχετικού prntscn.
Τα έξοδα αποστολής της φιάλης και η ευθύνη για οποιαδήποτε ζημιά τυχόν προκύψει από την κατανάλωση του οίνου, βαρύνουν τον δικαιούχο.
Ο Guitarkiller ευθύνεται μόνο για την ποιότητα του οίνου, ο οποίος προέρχεται από εντελώς φυσική καλλιέργεια άνευ χημικών, λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.
Η προσφορά δεν ισχύει μετά την εξάντληση των αποθεμάτων.

Κάποιες σκέψεις, λόγω της ημέρας…

Στη δεκαετία του ογδόντα στα οικονομικά μαθήματα μας δίδασκαν ότι η εργασία είναι ένας από τους τρεις συντελεστές της παραγωγής (έδαφος, εργασία και κεφάλαιο).

Ζούμε σήμερα στην εποχή μιας «ανάπτυξης» με κύρια χαρακτηριστικά την απαξίωση της ανθρώπινης εργασίας και την παράλογη πρακτική μεγιστοποίησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων με μέσα και διαδικασίες που περιφρονούν ασύστολα την αξία της ανθρώπινης ζωής και το περιβάλλον.

Βρισκόμαστε μπροστά στην ανατολή ενός εργασιακού μεσαίωνα όπου η ασταθής και επισφαλής κοινωνική συνοχή και ευημερία του «ανεπτυγμένου κόσμου» βρίσκεται σε βαθιά κρίση και απειλή. Κρίση που προέρχεται από την ίδια λογική του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και τη δομική συγκρότηση ενός οικονομικού συστήματος εξυπηρέτησης της μεγιστοποίησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Απειλή από την συσσώρευση της κοινωνικής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, (αφού η «συλλογική διαχείριση» ξεπουλήθηκε και η ατομική διαχείριση των προβλημάτων οδήγησε και οδηγεί σε συλλογικές απώλειες…), η οποία ζητά να βρει διέξοδο και εκτόνωση…

Στη λογική μεγιστοποίησης του κέρδους εντάσσονται οι πρακτικές μείωσης του εργασιακού κόστους που οδηγούν σε φθηνές «ευέλικτες» μορφές εργασίας, (εργασιακή ομηρία), χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, όπως τετράωρη απασχόληση, περιοδική απασχόληση, ενοικιαζόμενη εργασία κ.λ.π. Μεγάλο μέρος, κυρίως των αλλοδαπών εργαζομένων, εργάζονται έναντι ελάχιστης αμοιβής, χωρίς κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας και σε δυσμενέστατες συνθήκες. Είναι χαρακτηριστική η αύξηση των θανάτων και των τραυματισμών από εργατικά ατυχήματα, (όπως καταγράφεται από επίσημες πηγές…).

Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την κρίση του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου έχει ξεκινήσει τη «δημόσια διαβούλευση» για τη flexicurity στις εργασιακές σχέσεις. Η στόχευση των πολιτικών για την απασχόληση επαναπροσδιορίζεται σε πολικές για την απασχολησιμότητα.... Η εργασιακή σταθερότητα μετασχηματίζεται σε εργασιακή ευελιξία και το ατομικό δικαίωμα για την μόρφωση τείνει να μετασχηματισθεί σε αναγκαία υποχρέωση απόκτησης εργασιακών δεξιοτήτων μέσω της επαγγελματικής κατάρτισης και επανακατάρτισης του εργαζόμενου, στο νέο εργασιακό τοπίο που δημιουργείται...

Συνέπεια λοιπόν των διεθνών εξελίξεων και της απαίτησης του σύγχρονου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, για εργατικό προσωπικό "υψηλής εξειδίκευσης" είναι οι απορρέουσες από την Ε.Ε. πολιτικές για την επαγγελματική κατάρτιση, την εκπαίδευση ενηλίκων και τη δια βίου μάθηση.

Στην ίδια λογική επίσης, (μεγιστοποίησης της κερδοφορίας), είναι η εμφανής, αρδευόμενη από τις επικρατούσες νεοφιλελεύθερες απόψεις, μετακύλιση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους των δαπανών κοινωνικής ασφάλισης στις πλάτες των εργαζομένων... Η αύξηση και επέκταση της ιδιωτικής δαπάνης στις παροχές κοινωνικής ασφάλισης είναι η πιο χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση.

Έχουμε μπει για τα καλά σε παρατεταμένη περίοδο εκπτώσεων... σχετικά με τις κοινωνικές παροχές! Χαρακτηριστικό τρανό παράδειγμα ο νέος ασφαλιστικός νόμος…

Αυτά βέβαια δεν αποτελούν έκπληξη, αλλά λογική συνέπεια της παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης σε συνδυασμό με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές απόψεις που κυριαρχούν στον Ευρωπαϊκό χώρο και που συνδέουν άμεσα την οικονομική ανάπτυξη με το επίπεδο παροχών της κοινωνικής πολιτικής.

Σήμερα λοιπόν που η κοινωνική πολιτική υφίσταται συνεχείς πιέσεις και εκπτώσεις, (θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντιμετωπίζεται ως "αναγκαίο" κακό και όχι ως βασική υποχρέωση του κράτους "πρόνοιας"), το ζήτημα της "αναδιανομής" του πλούτου θα πρέπει να είναι η συνισταμένη των κοινωνικών αγώνων, μέσα από τον επαναπροσδιορισμό των συλλογικών πρακτικών και διεκδικήσεων.-

Λοιπόν, που είμαστε σήμερα;

Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή....

σσσσσσσσσσ!!!!!!!!!!!
παρακαλώ ησυχία...
και κοιτάξτε πιο προσεκτικά...

Υπάρχει τόση ασχήμια γύρω μας που η ομορφιά είναι δυσδιάκριτη...

και μια είπα να ασχοληθώ λίγο με το blog μου σήμερα:
Ιδού η τελευταία εξέλιξη της τεχνολογίας στη συγκόλληση καπακιού!

Μόλις πρόσεξα τα σχόλιά σας και σας ευχαριστώ! Είχα καιρό να ασχοληθώ με το blog μου και εξεπλάγην ευχάριστα που με εντοπίσατε...

Ο εξαίρετος οργανοποιός Νίκος Φρονιμόπουλος και σε ψηφιακές δημιουργίες στον χώρο των ιστολογίων!

Έλληνες Οργανοποιοί
Βlog για τους Έλληνες οργανοποιούς, παλαιούς και σύγχρονους. Περιέχει κατάλογο των σύγχρονων Ελλήνων οργανοποιών, ο οποίος ανανεώνεται σε τακτά διαστήματα.